เนื้อหากล่าวถึงความน่าจะเป็นหรือความบังเอิญที่เกิดขึ้นในชีวิตเราไม่ใช่ผลจากกรรมเก่า แต่จะเป็นตัวกระตุ้นให้เราสร้างกรรมใหม่ขึ้นมาได้ ยกตัวอย่างเช่น ถ้าเราหลับตาหยิบสลากกินแบ่งขึ้นมาหนึ่งใบด้วยการสุ่ม หลังจากนั้นผลของการออกสลากซึ่งเป็นการสุ่มเช่นกันบังเอิญมาตรงกับรางวัลที่หนึ่งพอดี ถ้ามองตามกฎของความน่าจะเป็น การถูกรางวัลครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องของกุศลกรรมเก่า เป็นความบังเอิญล้วนๆ แต่สุขเวทนา กิเลสตัณหา อุปาทานที่เกิดขึ้นหลังจากการรู้ตัวว่าถูกรางวัล นั่นคือการสร้างกรรมใหม่ ซึ่งจะต้องรับผลตอบสนองแห่งกรรมนี้ในอนาคตอย่างแน่นอน ยิ่งมีกิเลส ยึดมั่นในตัวกูของกูมาก การถูกรางวัลในครั้งนั้นอาจกลับกลายเป็นทุกขลาภในเวลาต่อมา เช่นเดียวกัน ถ้าเราไม่รู้เท่าทันความซวยที่เกิดขึ้นจากความบังเอิญ แล้วเกิดทุกขเวทนา เกิดกิเลสตัณหา อุปาทานขึ้น ก็เท่ากับว่าเรารับความซวยนั้นเข้ามาเป็นกรรมของเรา ยกตัวอย่างเช่น เรากำลังยืนอยู่ในผับแห่งหนึ่ง แล้วมีใครสักคนเดินมากระแทกไหล่เราอย่างแรงโดยบังเอิญ ไม่ได้เจตนา ถ้าเราเกิดเวทนา เกิดอารมณ์ความรู้สึก และเกิดความอยากเอาคืน ก็จะเป็นจุดเริ่มต้นของการสร้างกรรมใหม่