"วะบิ ซะบิ" คือปรัชญาเก่าแก่ของญี่ปุ่นที่อยู่เคียงบ่าเคียงไหล่กับปรัชญาอื่นๆ อย่าง "อิคิไก" และ "คินสึงิ" ซึ่งฝังร่างลึกอยู่ในวัฒนธรรมญี่ปุ่นมายาวนาน ได้รับการเผยแพร่ไปทั่วโลกอย่างกว้างขวาง แต่หากถามคนญี่ปุ่นว่า "วะบิ ซะบิ" คืออะไร ก็แทบไม่มีคนญี่ปุ่นคนไหนตอบได้ตรง ๆ ทุกคนจะบอกว่ามันลอยอยู่ในสายลม เร่าร้อนอยู่ในแสงแดด สดชื่นอยู่ในซากุระบานและตรึงใจอยู่ในใบเมเปิ้ลเหี่ยว ทั้งในความสุขและในความทุกข์ ในรูปและในนาม และอาจกล่าวได้ว่าทุกสรรพสิ่งล้วน "ไม่เที่ยง, ไม่สมบูรณ์ และ ไม่เสร็จสิ้น" เรื่องราวของ "วะบิ ซะบิ" จึงเปรียบได้กับการเฉลิมฉลองให้ความไม่สมบูรณ์แบบของชีวิตคนเรา

"เบท เคมป์ตัน" นักเขียนหญิงที่ได้รับการยอมรับว่าเข้าใจวัฒนธรรมญี่ปุ่นลึกซึ้งอย่างหาคนเทียบได้ยาก เธอแกะรอย "วะบิ ซะบิ" ว่ามันคือสิ่งใดและมีประโยชน์อะไรที่เราสามารถหยิบจับมาใช้ได้ เธอออกตามหาความหมายของคำนี้ ตั้งแต่ที่บ่อน้ำในวัดศักสิทธิ์ในตำนานของซามูไร ในชาเขียวรสขมในถ้วยระคุ ไปจนถึงแนวทางการออกแบบของดีไซเนอร์ชื่อดัง เพื่อกลั่นวิถีของปรัชญาเก่าแก่นี้ออกมาเป็นวิธีคิดและวิธีปฎิบัติ เพื่อที่เราจะสามารถนำมาใช้ในโลกที่สมบูร์แบบอย่างรู้ทันว่า แท้จริงแล้ว ชีวิตที่ดีคือชีวิตที่ไม่สมบูรณ์แบบ และเราจะปฏิบัติตัวอย่างไร เพื่อให้ความไม่สมบูรณ์แบบของชีวิตเรานั้นเปล่งประกายงดงามตามที่ควรจะเป็น